220. Eulogy of Isa

Verse 220

எங்கே என்ற மார்க்கண்டன் எடுத்துச் சொல்லி

என்சொல்வார் ஏகவெளிச் சிவனை நோக்கி

கங்கைதனைப் பூண்டோனே கடவுளோனே

காரணமே பூரணமே கண்ணே மின்னே

சங்கை இனி ஏதறியேன் மகுடச்சோதி

சந்திரனைப் பூண்டிருந்து தவம் பெற்றோனே

மங்கை இடப் பாகம் வைத்த மகுடத்தோனே

மகாமுனிகள் ரிஷிகள் சித்தர் அறிவார் தானே.

Translation:

When Markandan said so

He said to Siva, “The Singleton! The Supreme space!

The one adorned the Ganga! The Lord!

The Universal Cause, the Fully complete, the beloved, the lightning,

I do not have any doubt, the flame in the crown,

The austere one who adorned the moon,

The one who kept the lady on the left (ida), the crown Lord,

Supreme saints, rishis and Siddhas will know, isn’t it.”

Commentary:

The conversation in this verses continues in the next.  We see in the next verse that the person who is speaking is Vishnu.  Following Markandeya’s request Vishnu eulogises Isa as follows:

The Singleton- the ekam means the only one or the first one.  Tamil Siddhas also use the term, tani oru mudhalvan.  Tirumular calls the Lord “the great aloneness” in his verse 2450 of Tirumandiram.  Tani- because there is none in this world other than him, everything is his form, oru- singleton, the universal cause.  

The supreme space- this space is not the conventional space we see around us.  The Lord is addressed as Supreme space because the space lacks any specific identity, it is all pervading and all encompassing.  The Divine is also present as everything and everywhere, it is nirguna or one who cannot be characterized to have a specific quality.  The term ‘nirguna’ does not mean it is free of qualities.  It means it encompasses all the qualities such that one cannot say that it has this quality but not the other. 

River Ganga on Siva’s head represents the descending of grace. The story of Bhagiratha, that Siva tied the Ganga’s raging waters in his hair and let down only a small portion of it means the disciple is generally not able to handle the force of the Divine grace in its entirety. A guru regulates it and gives the right amount to the disciple.  Here Siva is the Adiguru.

The universal cause and being fully complete- The world emerged in its current form because of Divine will, that it will become many.  The Divine is fully complete, it lacks nothing. 

The flame in the crown- the Divine is the supreme consciousness that is seen as a flame at the sahasrar.

The one who adorns the moon- moon represents the mind.  Adorning the moon means one’s mind is under one’s control. The waxing and waning of the moon represents time.  By adorning moon Siva shows that he is beyond time.

Having the lady on the left- this refers to Ardha nareeswara, Siva’s form with Sakti as a part of his body.  There is also another interpretation for the term ‘ida bhaagam’.  Ida means left as well as the nadi ida.  When the omkara manifests as a, u and ma, a is identified with sushumna, u with ida and ma with pingala. U indicated Sakti and a indicates Siva. Thus, the akara has ukara at the ida nadi.  The Sanskrit work Ananda nandini has the following verse: “you, mother in the form of ida nadi is the ukara”.

Vishnu remarks that great souls know about these.

இப்பாடலின் கருத்துக்கள் அடுத்த பாடலிலும் தொடருகிறது.  இங்கு பேசுபவர் விஷ்ணு என்று நாம் அடுத்த பாடலிலிருந்து தெரிந்துகொள்கிறோம்.  விஷ்ணு ஈசனைக் கீழ்க்கண்டவாறு துதிக்கிறார்.

ஏகம்- இந்த சொல், ஒன்று என்றும் முதல் என்றும் பொருள்படும்.  பல சித்தர்கள் தனி ஒரு முதல்வன் என்று இறைவனை அழைக்கின்றனர்.  இவ்வுலகம் இறைவனின் வெளிப்பாடு, இதற்கும் இறைவனுக்கும் வித்தியாசம் இல்லை.  அதனால் இங்கு அவனன்றி வேறு எதுவும் இல்லை, அவன் ஒருவனே இருக்கிறார்.  அவனே முதல், ஆதி காரணம்.

பரவெளி- இங்கு வெளி என்பது நாம் கண்ணால் காணும் ஆகாயம் அல்ல.  வெளி என்பதற்கு ஒரு குணம் ஒரு பெயர் இல்லை.  அது எல்லா இடத்திலும் எக்காலத்திலும் உள்ளது.  இறைவனும் அவ்வாறு இந்த குணத்தை மட்டும் உடையவன் என்று சுட்டிக் காட்ட முடியாதவனாக எங்கும் எப்பொழுதும் இருப்பவனாகத் திகழ்கிறான்.  அதனால்தான் இறைவனை சித்தர்கள் வெளி என்று அழைக்கின்றனர்.

கங்கையை அணிந்தவன்-  விண்ணிலிருந்து கங்கை இறங்குவது என்பது இறைவனின் அருள் ஜீவாத்மாவை நோக்கி இறங்குவதைக் குறிக்கிறது.  கங்கையின் வெள்ளப்போக்கைத் தன் தலையில் தாங்கி உலகுக்கு சிவபெருமான் அளிக்கிறார் என்பது பெருவெள்ளமாக இறங்கும் இறையருளை சீடர்களால் தாங்கமுடியாததால் ஒரு குரு அதைத் தான் தாங்கி அவனுக்குத் தகுந்த அளவு அளிக்கிறார் என்பதைக் குறிக்கிறது.  அதனால்தான் சிவன் ஆதிகுரு எனப்படுகிறார்.

காரணன் பூரணன்-  இவ்வுலகம் தோன்றியதற்குக் காரணம், “நான் பலவாகக் கடவேன்” என்ற இறைவனின் இச்சையே.  அதனால் அவனே ஆதி காரணம்.  அவனுக்கு எவ்வித தேவையுமில்லை அவனிடம் எவ்வித குறையும் இல்லை.

மகுட ஜோதி- இறைவனின் உருவ அருவ நிலையைக் குறிப்பது ஜோதி.  விழிப்புணர்வு சஹஸ்ராரத்தை அடையும்போது ஜோதி தரிசனம் ஏற்படுகிறது.

பிறையை அணிந்தவன்- சந்திரன் என்பது மனத்தைக் குறிக்கும்.  சந்திரனை அணிந்திருப்பது என்பது மனத்தைக் கட்டுக்குள் வைத்திருப்பதைக் குறிக்கிறது.  சந்திரன் வளர்தல் தேய்தலை உடையது.  சந்திரனை அணிந்திருப்பது இந்த காலத்தின் கட்டுப்பாட்டைக் கடந்திருப்பதைக் குறிக்கும்,

மங்கை இட பாகத்தன்-  இது இறைவனின் அர்த்த நாரீஸ்வர உருவத்தைக் குறிக்கிறது.  இடை என்பது உடலில் இட பாகத்தையும் இடா நாடியையும் குறிக்கிறது.  ஓம்காரம் அ உ ம என்று பிரியும்போது அ என்னும் அகாரம், சுழுமுனையில் சிவனையும் உகாரம் என்னும் சக்தியை இடை நாடியிலும் ம என்னும் மகாரத்தை பிங்கலை நாடியிலும் அடையாளப்படுதுகிறது.  ஆனந்த நந்தினி என்ற நூல், “தாயே நீ இடை நாடியில் இருக்கும் நீ உகாரமாக இருக்கிறாய்” என்று கூறுகிறது.

மேற்கூறிய கருத்துக்களை முனிவர்களும் சித்தர்களும் ரிஷிகளும் அறிவர் என்று விஷ்ணு கூறுகிறார்.