Verse
46
விட்டெழுத்து விடாதெழுத்து
வாசி
என்ற குதிரைக்கு இதுவே மாட்டு
மாட்டாட்டால்
குதிரையது பிடிபடாது
தேசி
என்ற அகாரமது விட்டிடமும் ஆகும்
சிவசிவா
சிகாரமது விடாதிடமும் ஆகும்
மூசிதமாய்
இவை இரண்டும் சேர்த்து வாசி
பூரிக்கும்
பித்து ரேசத் தேறு
காசி
என்ற ரேசகபூரகமும் கும்பம்
கால்
தலையாய் மாறி நிற்கும் கண்டு ஊதே
Translation:
The
letter that was left and the letter that was held
This
is the tether for the horse, the vāsi
If
it is not tied so the horse will never come under control
The
horse. The akāra is the place that is
left (exhaled)
Siva
sivā, the cikāra is the place that is not left (not exhaled)
These
two together will blossom
As
vāsi. The enchantment will climb
The
brilliance- the inhalation, exhalation and retention
The
air will reach the head. Seeing this
blow
Commentary:
In
this verse Agatthiyar clearly explains the term “cingam” he had mentioned in
the previous verse so that people are clear about it and about vāsi yoga. This term literally means a lion. However, Agatthiyar is actually meaning
“cing” and “am” or ci and a.
Agatthiyar
calls the breath as an unbridled horse that should be brought under control
with the help of the breath. Siddhas call the prana "pari" or horse. Tirumandiram talks about how the horse should be tethered.
A puranic episode should where Siva is said to have turned "nari into pari" should be recalled here. nari or fox refers to breath that steals away one's life. When nari is turned to
pari then it offers eternal life.
The letter that is allowed, "let" refers to akara. When this letter is uttered the mouth is opened and the air is let in. thus the letter aa or vaa is uttered during inhalation. "vidaadha ezhuthu" refers to the letter where the breath is not allowed in. It is the exhalation. So si is uttered during exhalation. thus vasi yogam is uttering vaa during inhalation and si during exhalation. This pranayama technique will control the breath and thus the prana.
"pitthu" or enchantment means super consciousness. Siva is called "Pitthaa" which means one who is in this enchanted state full of love. Agatthiyar clarifies that through this process the "kaal" or breath reaches the head or the sahasrara. Thus the pranayama which involves inhalation or poorakam, rechakam or exhalation and kumbakam or retention will produce divine consciousness.
A puranic episode should where Siva is said to have turned "nari into pari" should be recalled here. nari or fox refers to breath that steals away one's life. When nari is turned to
pari then it offers eternal life.
The letter that is allowed, "let" refers to akara. When this letter is uttered the mouth is opened and the air is let in. thus the letter aa or vaa is uttered during inhalation. "vidaadha ezhuthu" refers to the letter where the breath is not allowed in. It is the exhalation. So si is uttered during exhalation. thus vasi yogam is uttering vaa during inhalation and si during exhalation. This pranayama technique will control the breath and thus the prana.
"pitthu" or enchantment means super consciousness. Siva is called "Pitthaa" which means one who is in this enchanted state full of love. Agatthiyar clarifies that through this process the "kaal" or breath reaches the head or the sahasrara. Thus the pranayama which involves inhalation or poorakam, rechakam or exhalation and kumbakam or retention will produce divine consciousness.
Agatthiyar says that following this type of
breathing will make the fire of kundalini, the kasi or brilliance to ride up the
sushumna nadi. This word may also be "vaasi" and a scribal error. The yogin thus reaches an
exhalted state. The prana will reach the
head or the sahasrara. The term ‘kāl
thalaiyāi māri nirkum’ literally means the foot and the head will be
interchanged. This expression actually
means, the air-prana, will reach the head!
In Tamil there is an expression “thalai kāl puriyāmal iruppadu”. This is said to imply that one is out of
control, over excited. Actually this means “the prana
is traversing the sushumna nadi between the muladhara and sahasrara and one does
not know where it is existing”. Agatthiyar tells Pulatthiyar to realize this
and blow the prana or follow this breathing pattern.
இப்பாடல்
வாசியோகத்தை விளக்குகிறது. அகத்தியர்
கட்டுப்படுத்தப்படாத மூச்சை சேணமிடப்படாத குதிரை என்கிறார். அக்குதிரையை மூச்சுப் பயிற்சியினால்
கட்டுப்பாட்டில் கொண்டுவரவேண்டும். சித்தர்கள் பிராணனுடன் கலந்த மூச்சைப் பரி என்கின்றனர். இங்கு திருவிளையாடலில் "நரியைப் பரியாக்கிய" நிகழ்ச்சியை நினைவு கூறவேண்டும். நரி என்பது நமது ஆயுளைத் திருடிவிடும் மூச்சு, அதே மூச்சைப் பரியாக்கினால் அது நீண்ட ஆயுளைக் கொடுக்கும்.
விட்ட எழுத்து என்பது மூச்சை உள்ளே வர விட்ட எழுத்து. அ என்று கூறும்போது நாம் வாயைத் திறந்து காற்றை உள்ளே வரவிடுகிறோம். இவ்வாறு மூச்சை உள்ளே இழுப்பதான பூரகத்தில் அகாரத்தை உச்சரிப்பதே விட்ட எழுத்து. மூச்சை வெளிவிடும்போது அதாவது அதை உள்ளே விடாதபோது சி என்று உச்சரிக்கப்படுகிறது. இதுவே விடாத எழுத்து. இவ்வாறு வாசி யோகத்தில் பூரகம் அல்லது உள்மூச்சில் வா அல்லது ஆ என்றும் வெளிமூச்சு அல்லது ரேசகத்தில் சி என்றும் உச்சரிக்க வேண்டும். இதுவே வா சி யோகம்.
இவ்வாறு வாசி பிராணாயாமத்தைச் செய்யும்போது பரி எனப்படும் பிராணனும் மூச்சும் கட்டுக்குள் வருகின்றன. அதனால் உயருணர்வு என்ற பித்து ஏற்படுகிறது. இந்த உணர்வைப் பெற்றவர், உணர்வாக இருப்பவர் என்ற கருத்தில்தான் சிவபெருமானைப் பித்தா என்று பாடியுள்ளனர்.
முந்தைய பாடலில் அவர் அதை “சிங்கம்” என்று கூறுகிறார். இப்பாடலில் அதை எவ்வாறு உச்சரிப்பது என்று கூறியுள்ளார். யோகமும் மிருகங்களின் ராஜாவான சிங்கத்தைப்போல யோகங்களின் ராஜா வாசி யோகம்அ ன்றோ! இந்த மூச்சுப் பயிற்சி குண்டலினி அக்னியை, காசியை சுழுமுனை நாடியில் ஏறச்செய்யும். அப்போது உயர்விழிப்புணர்வு அல்லது பித்து தலைக்கேறும். காசி என்பது வாசியாகவும் இருக்கலாம்.
அகத்தியர் இதைக் கால் தலையாய் மாறி நிற்கும் என்கிறார். கால் என்பது காற்று அல்லது பிராணன். தலைக்கு ஏறுதல் என்பது சஹஸ்ராரத்தை அடைதல். பேச்சு வழக்கில் “தலை கால் புரியாமல் இருப்பது” என்றொரு தொடர் உள்ளது. இதன் பொருள் பிராணன் மூலாதாரத்துக்கும் சஹாஸ்ராரத்துக்குமிடையே பயணிக்கிறது. அதனால் அது தலையில் இருக்கிறதா கீழே இருக்கிறதா என்று உறுதியாகக் கூறமுடியாது என்று பொருள். இதை உணர்ந்து பிராணாயாமத்தை மேற்கொள்ளுமாறு, காற்றை ஊதுமாறு, அகத்தியர் கூறுகிறார்.
விட்ட எழுத்து என்பது மூச்சை உள்ளே வர விட்ட எழுத்து. அ என்று கூறும்போது நாம் வாயைத் திறந்து காற்றை உள்ளே வரவிடுகிறோம். இவ்வாறு மூச்சை உள்ளே இழுப்பதான பூரகத்தில் அகாரத்தை உச்சரிப்பதே விட்ட எழுத்து. மூச்சை வெளிவிடும்போது அதாவது அதை உள்ளே விடாதபோது சி என்று உச்சரிக்கப்படுகிறது. இதுவே விடாத எழுத்து. இவ்வாறு வாசி யோகத்தில் பூரகம் அல்லது உள்மூச்சில் வா அல்லது ஆ என்றும் வெளிமூச்சு அல்லது ரேசகத்தில் சி என்றும் உச்சரிக்க வேண்டும். இதுவே வா சி யோகம்.
இவ்வாறு வாசி பிராணாயாமத்தைச் செய்யும்போது பரி எனப்படும் பிராணனும் மூச்சும் கட்டுக்குள் வருகின்றன. அதனால் உயருணர்வு என்ற பித்து ஏற்படுகிறது. இந்த உணர்வைப் பெற்றவர், உணர்வாக இருப்பவர் என்ற கருத்தில்தான் சிவபெருமானைப் பித்தா என்று பாடியுள்ளனர்.
முந்தைய பாடலில் அவர் அதை “சிங்கம்” என்று கூறுகிறார். இப்பாடலில் அதை எவ்வாறு உச்சரிப்பது என்று கூறியுள்ளார். யோகமும் மிருகங்களின் ராஜாவான சிங்கத்தைப்போல யோகங்களின் ராஜா வாசி யோகம்அ ன்றோ! இந்த மூச்சுப் பயிற்சி குண்டலினி அக்னியை, காசியை சுழுமுனை நாடியில் ஏறச்செய்யும். அப்போது உயர்விழிப்புணர்வு அல்லது பித்து தலைக்கேறும். காசி என்பது வாசியாகவும் இருக்கலாம்.
அகத்தியர் இதைக் கால் தலையாய் மாறி நிற்கும் என்கிறார். கால் என்பது காற்று அல்லது பிராணன். தலைக்கு ஏறுதல் என்பது சஹஸ்ராரத்தை அடைதல். பேச்சு வழக்கில் “தலை கால் புரியாமல் இருப்பது” என்றொரு தொடர் உள்ளது. இதன் பொருள் பிராணன் மூலாதாரத்துக்கும் சஹாஸ்ராரத்துக்குமிடையே பயணிக்கிறது. அதனால் அது தலையில் இருக்கிறதா கீழே இருக்கிறதா என்று உறுதியாகக் கூறமுடியாது என்று பொருள். இதை உணர்ந்து பிராணாயாமத்தை மேற்கொள்ளுமாறு, காற்றை ஊதுமாறு, அகத்தியர் கூறுகிறார்.
No comments:
Post a Comment