Verse 158
ஆசானை அடுக்கிற விதம்
காரப்பா இந்நூலைத் திருந்தோர் பாதம்
காரடா வருடமது பனிரெண்டாண்டு
சீரப்பா பணிவிடைகள் எல்லாம் செய்து
சிவசிவா கேட்டதன்ம மெல்லாம் ஈய்ந்து
சாரப்பா நூல் எனக்குத் தாரு மென்று
சற்றும் நீ கேளாதே சும்மா நில்லு
பேரப்பா அவர் மனது கனிந்து தென்றால்
பேசாமல் நூல் கொடுத்து அருள் ஈவாரே
Translation:
Contemplate upon this book, son, in the sacred feet of the pure
Contemplate it for twelve years
Glory, Son, doing all the services
Siva sivaa! Offering all the dharma requested
Reach him and request, “Please grant me the book”
Do not ask, but stand quietly
It is a boon if his heart melts
He will quietly give the book and offer his grace.
Commentary:
Agatthiyar advises that one should approach a true guru and serve him for twelve years. One should offer the Guru all that he asks for. He should not ask the Guru to give him the essence of this book but should stand quietly. When the Guru is pleased with the disciple he will grant this book to him, that this knowledge to him, and offer him his grace. A true guru knows what is appropriate for a student at his current mental and spiritual maturity level. One need not ask a guru to grant a particular knowledge or technique. A guru knows.
Scriptures say that one should remain in the gurukula for twelve years. This is the time when the brahmachari remains with his guru learning various sciences and practicing sexual abstinence. This helps the disciple to convert his sexual energy into constructive activities. Agatthyar says that the disciple should offer all the dharma that the guru asks for. There is a subtle difference between dharma and dhana. Dhana is donation while dharma is regulations or achara, rules that one must follow depending on his position in life. This involves physical, mental and spiritual injunctions. One has to serve the guru with utmost sincerity surrendering his ego, pride and the ahamkara to him. He should submit himself to the guru trusting him fully that he will lead him in the right path. Both the physical and mental attitude of the disciple required to receive the grace of the guru is cultivated during this twelve year period of stay with the guru.
Agatthiyar saying that one should not ask the guru for this specific book reminds us of the episode of Upakosala mentioned in Chandhogya Upanishad where Upakosala served his guru Satyakama under such arduous circumstances that even the gods took pity on him. They came in different forms and initiated him. The period of staying with the guru for such a long period prepares the disciple psychologically as well. He loses his obsession towards his family, the idea of ‘this is mine’ is removed and he learns to live in a spiritual way instead of the family way. Living with the guru is a blessing in itself. Gurus are realized souls and Divinity works through them. They channel the Divine force and the disciple who lives continuously with such a guru receives this grace abundantly. Thus, the guru is able to elevate the disciple in all the three realms, physical- by making him perform karma yoga through service to the guru and fellow disciples, mental or psychological- helping him cut delusion of ‘me and mine’ letting go of qualities such as ahamkaram, ego and false pride and spiritually- by being a channel and directing the Divine energy towards him. The only goal of the student is to please the guru so that ‘his heart melts’ just as Agatthiyar says and he will grant the student all the knowledge and grace.
ஒரு சீடன் ஒரு உண்மையான குருவைச் சேர்ந்து அவருக்கு பன்னிரண்டு ஆண்டுகள் சேவை புரியவேண்டும. அவர் கேட்பான அனைத்தையும் அவருக்கு அளித்து அவர் மனம் குளிரச் செய்யவேண்டும். அவரிடம் எனக்கு இதைக் கற்றுத் தா, அதைக் கற்றுத் தா என்று கேட்கக் கூடாது ஏனெனில் ஒரு குருவுக்கு சீடன் இருக்கும் ஆன்மீக நிலைக்கு ஏற்ற அறிவு எது என்று தெரியும். அதைத் தான் அவர் அவனுக்குக் கற்றுக்கொடுப்பார். அதை சீடன் தெரிவிக்கவேண்டியதில்லை. அவ்வாறு மனம் குளிர்ந்த குரு தேவையான அறிவையும் தந்து தனது அருளையும் ஈவார் என்று அகத்தியர் புலத்தியருக்குக் கூறுகிறார்.
மறைகள் ஒரு சீடன் ஒரு குருவுடன் பன்னிரண்டு ஆண்டுகள் தங்கியிருந்து பிரம்மச்சரியத்தை மேற்கொண்டு, குருவுக்கு சேவை புரிய வேண்டும் என்று கூறுகின்றன. பன்னிரண்டு ஆண்டுகளின் முக்கியத்துவம் என்ன? சுமார் ஐந்து அல்லது ஏழு வயதில் குருகுலத்தை அடையும் ஒரு சீடன் உடலைப் பொறுத்தவரை பல மாற்றங்களைச் சந்திக்கிறான். அந்த சமயத்தில் பிரம்மச்சரியத்தை மேற்கொள்வது அவனுக்கு விந்து கட்டுப்பாடை, மனக்கட்டுப்பாட்டைக் கற்றுத் தருகிறது. அகத்தியர் ஒருசீடன் தனது குரு கேட்கும் எல்லா தருமங்களையும் அவர் மனம் குளிரும் அளவுக்கு அவருக்கு சமர்ப்பிக்கவேண்டும் என்கிறார். அங்கு நாம் தர்மத்துக்கும் தானத்துக்கும் உள்ள வேறுபாட்டைப் பார்க்கலாம். தானம் என்பது பொருள்களை பிறருக்கு ஈவது. தர்மம் என்பது ஒருவர் உடல், மனம் மற்றும் ஆன்மீக தளங்களில் சில கட்டுப்பாடுகளை மேற்கொள்வது. இதற்கு ஒரு சீடன் தனது குருவுடன் பன்னிரண்டு ஆண்டுகள் இருப்பது அவசியமாகிறது.
ஒரு சீடன் உடலளவில் தனது குருவுக்கு ஆஸ்ரமத்தில் சேவை புரியவேண்டு. மன அளவில் தனது அகங்காரம், கர்வம், மமதை ஆகியவற்றை விட்டுவிட வேண்டும், தான் தனது, தன் மக்கள் போன்ற பாசங்களை விட்டுவிட வேண்டும். ஆன்மீக தளத்தில் அவன், தனது குருவிடமிருந்து பெறவேண்டிய அறிவுக்கு ஏற்படு தன்னை அவரிடம் முழுமையாக ஒப்படைத்து தயார்ப்படுத்திக்கொள்ள வேண்டும்.
ஒரு சீடன் தனது குருவிடம் இதைக் கற்றுத் தா அதைக் கற்றுத் தா என்று கேட்கக் கூடாது. அந்த சீடனுக்கு அவனது மன, ஆன்மீக நிலைக்கு ஏற்ற அறிவு எது என்று ஒரு குருவுக்கு நன்றாகத் தெரியும். சீடன் கேட்கவேண்டியதில்லை. சாந்தோக்கிய உபநிடதத்தில் உள்ள உபகோசலன் கதை இங்கு நினைவுக்கு வருகிறது. உபகோசலன், சத்தியகாமர் என்ற குருவுடன் பன்னிரண்டு ஆண்டுகள் தங்கியிருந்து கடுமையான சேவைகளைச் செய்தான். அவனது சேவையினால் குளிர்ந்த தேவதைகள் அவனிடம் கருணை கூர்ந்து பல்வேறு உருவங்களில் வந்து அவனுக்கு உபதேசங்களை அளித்தனர்.
ஒரு குருவுடன் தங்கியிருக்கும் அனுபவமே ஒரு சீடனுக்கு வரமாகும். ஏனெனில் ஒரு உண்மையான குரு இறையுணர்வின் வடிகாலாக இருக்கிறார். அவர் மூலம் இறையுணர்வு உலகினுள் செயல்புரிகிறது. இத்தகைய குருவுடன் தங்கியிருக்கும் ஒரு சீடன் இந்த தெய்வீக சக்தியை அபரிமிதமாகப் பெறுகிறான். இவ்வாறு ஒரு குரு தனது சீடனை உடலளவிலும்- அவனை கர்மயோகத்தைச் செய்யவைத்து, மனதளவிலும்- விருப்பு வெறுப்பு பற்றுக்களை விடச் செய்து, ஆன்மீக தளத்திலும் இறையுணர்வைப் பெற தயார் செய்கிறார். அந்த சீடனின் ஒரே குறிக்கோள் அந்த குருவின் மனத்தைக் குளிவிப்பது. அப்போது அவன் பெறும் அறிவும் அருளும் அளப்பரியது.
No comments:
Post a Comment