197. Extreme behavior of a Guru.

Verse 197

பாரப்பா அதீத குணக் குருவைக் கேளு

பஞ்சில் இட்ட தீபோல பற்றுவார்கள்

சீரப்பா இவருடனே தொண்டு செய்தேன்

சிவசிவாபடும்பாட்டை செப்புவேன் கேள்

நேரப்பா நின்றாலும் கோபம் கோபம்

நெருங்கிவந்து இருந்தாலும் அடிமேற் பாயும்

பூரப்பா சலித்து நீ இருந்திட்டாலும்

பொன் பணத்தைத் திருடினான் வழக்கு தானே

Translation:

See son, listen about the guru with extreme qualities

They will catch fire like a spark in cotton

I served him properly

Siva sivaa!  I will tell you about the misery that would be faced

Anger, Anger, even if stood straight

If came close beating happens

See son, even if you remain disgusted

A case that you stole gold and money (will be charged)

Commentary:

Agatthiyar is talking about another guru who has extreme qualities.  He is like fire caught on cotton. He is full of anger.  Even if one serves him sincerely he will scream at the person, hit him.  He will file a case of theft even if one remains quiet and exhausted by his behavior.  One wonders why gurus behave in this fashion.  Let us see what Swami Krishnanada of Divine Life Society says about a guru sishya relationship.  “The disciple the sishya is part and parcel of the Guru himself, and the will of the guru is the will of the disciple.  …The disciple should not interpret the guru in any manner… use reason in judging the instructions of his guru. ….(the disciple) was tested to such a point where any weak-minded or rational-minded disciple would have run away from that place.  The guru were only testing and the test was very sever.  After such a test the guru would summon the disciple and without any premeditation would initiate him.”  He explains why the gurus do so with the example of Milarepa’s story.  “Milarepa’s guru told him… I do not want anything from you.  I have got everything by divine grace. But you have committed several sins and all those sins had to be expiated which is why I tested you, put you to hardship, extracted hard labor from you and never even gave you a proper meal daily.”  Thus, all the actions of a true guru, even if they seem intolerably harsh sometimes, are for the benefit of the disciple.

இப்பாடலில் அகத்தியர் அதீத குணமுடைய குருவைப் பற்றிப் பேசுகிறார்.  இந்த குரு எவ்வாறு செயல்படுவார் என்று ஒருவராலும் எதிர்பார்க்கமுடியாது, ஆராய்ந்து புரிந்துகொள்ள முடியாது.  பஞ்சில் இட்ட நெருப்புப் போல அவருக்கு எப்போதும் கோபம்தான், சீடனுக்கு திட்டும் அடியும்தான்!  அவன் சும்மா இருந்தாலும் அவன்மீது திருடிவிட்டான் என்று வழக்குதான்! 

சரி,ஒரு குரு எதற்காக இவ்வாறு நடந்துகொள்கிறார்?  இத்தகைய கொடுமையான செயல் அவசியம்தானா?  இதற்கு சுவாமி கிருஷ்ணானந்தா (Divine life society) என்ன சொல்கிறார் என்று பார்ப்போம்.   

“ஒரு சீடன் தனது குருவை விட்டு வேறுபட்டவனல்லன்.  அவரது ஒரு பகுதியைப் போன்றவன்.  குருவின் சங்கல்பமே சீடனின் எண்ணம்.  குருவின் செயல்களை சீடன் எக்காரணம் கொண்டு அறிவினால் அலசக் கூடாது.  அதை சீர்த்தூக்கிப் பார்க்கக் கூடாது.....  வலுவற்ற மனதை உடையவர்களையும் அறிவினால் எல்லாவற்றையும் அலசுபவர்களையும் விலக்க ஒரு குரு தனது சீடனை மிகத் தீவிரமாக சோதனை செய்வார்.  அந்த சோதனைக் காலத்தின் முடிவின் எவ்வித முன்னறிவிப்புமில்லாமல் அவனுக்கு தீட்சை அளித்து ஞானத்தை அருளுவார். எதற்காக ஒரு குரு இவ்வாறு செய்கிறார்?  மிலரேபாவின் குரு அவரிடம் இவ்வாறு கூறினார்.. எனக்கு உன்னிடமிருந்து ஆக வேண்டியது எதுவும் இல்லை.  இறைவனின் அருளால் என்னிடம் அனைத்தும் உள்ளன.  ஆனால் நீ பல பாவங்களைப் புரிந்துள்ளாய்.  அந்த பாவங்களைக் கழிப்பதற்கே நான் உன்னை இவ்வாறு துன்பத்து ஆளாக்கினேன், கொடுமை செய்தேன், உனக்கு தினமும் உணவுகூட சரியாகக் கொடுக்கவில்லை” என்றார்.  இவ்வாறு, ஒரு உண்மையான குருவின் அனைத்துச் செயல்களும் ஒரு சீடனின் நன்மைக்கே செய்யப்படுகின்றன.