170-185 A wasted yogi

Verse 170

குறுவினார் கோழியைப் போல் குப்பை சீச்சீ

குறவளையல் கட்டி வைக்கும் கதையைப் போல

தளுவினார் குறவளையல் ஈயைப் போல

தான் அவன்தான் இருந்த இடம் அறியாமற்றான்

புளுவினார் பேடு விட்டுப் பிரிந்து தானால்

பின்னையொரு புறாவுடனே பொருந்துமோ சொல்

களுவினால் நல்லறிவு கற்றோன் ஆனால்

....................................................

Three palm leaves missing in the original

நக்கிவயம் சொல்வான் இப்படியே நேமம் காமம்

மாளுமட்டும் புலம்பியே விழுவான் வீணே (185)

Translation:

He clucked the throat like a hen, garbage, fie!  Fie!

It is like the story of tying up the vocal chords

They held the vocal chords like a fly

Without the knowing where he is, the place.

He lied.  When a dove separates from its pair

Will it go with another pigeon

Even though he learnt good things through studies

……………………..

He will utter namacivaya, lament about love and desire

Until he dies, and fall down wastefully.  (verse 185)

Commentary:

It is very unfortunate that the verses from 170 (a few lines ) to verse 185 are missing in the palm leaf manuscript. 

Let us see what the early part of verse 170 says.  This is a continuation of the yogi who tries to plug the uvula with his big finger.  Agatthiyar says that he will cluck like a hen trying to tie up his vocal chords and make a sound like a fly.   He will lose his sense of location, he will not know where is consciousness is located and he will lie saying that he has attained wisdom. The next line is interesting. Pigeons are famous for remaining as a pair throughout their life.  They will not switch their partners at will.  Similarly a yogin will not go after minor pleasure when he is trying to unite with the Divine.  Agatthiyar remarks about this.

The concluding part of verse 185 talks about a yogi who is also wasting his life not attaining the jnana.  Agatthiyar says that he will die only talking about namacivaya, love and desire.  He would not have attained the true wisdom. 

These verses show the importance of preserving ancient manuscripts.  The wisdom offered by these fifteen verses are lost forever due to our negligence.

பாடல் 170 கடைசி வரிகள் முதல் பாடல் 185 வரை உள்ள ஓலைச்சுவடிகள் நூலகத்தில் இல்லை.  இது நமது துரத்ருஷ்டம் தான்.  இதில் அகத்தியர் உரைத்திருந்த மெய்ஞ்ஞானம் உலகத்தோருக்குக் கிடைக்க வாய்ப்பில்லாமல் அழிந்துவிட்டது.  ஓலைச் சுவடிகளைப் பாதுகாக்கவேண்டியது எவ்வளவு அவசியம் என்று இது நமது முகத்தில் அறைந்து காட்டுகிறது.

பாடல் 170 ல் அகத்தியர் உண்ணாக்கை பெருவிரலால் மூடி அமிர்தத்தை கீழே இறக்க முனையும் யோகியைப் பற்றி மேலும் தொடருகிறார்.  இந்த யோகி தனது குரல்வளையைக் கட்ட முனைவதால் ஒரு கோழியைப்போல கொக்கரிக்கிறான், ஒரு ஈயைப் போல சத்தமிடுகிறான்.  இவனைக் குப்பை என்று தள்ளவேண்டும் என்கிறார் அகத்தியர்.  இதனை அடுத்து அவர் ஒரு முக்கியமான விஷயத்தைப் பற்றிக் கூறுகிறார்.

புறாக்கள் தமது ஆயுள் முழுவதும் ஒரே ஜோடியுடன் இருக்கும்.  ஒரு பேடு போய்விட்டது என்றால் மற்றொரு புறாவைத் தேடாது.  அதேபோல ஒரு யோகி இறைவனுடன் சேரவேண்டும் என்ற ஒரே எண்ணத்தைக் கொண்டவனாக, வேறு இன்பங்களைத் தேடாதவனாக இருப்பான்.

பாடல்   185 கடைசியில் அகத்தியர் பயனற்ற முறைகளில் ஈடுபட்டு தனது உயிரை விடும் ஒரு யோகியைப் பற்றிக் கூறுகிறார்.  இந்த யோகி நமசிவாயம், நேயம், காமம் என்று பெரிதாக தனது வாழ்க்கையின் இறுதிவரை புலம்பி மாள்வான் என்கிறார் அகத்தியர்.